Podczas dyskusji na temat roli lidera w samorządzie, prowadzonej na zajęciach na jednej z uczelni, zrodził się wątek dotyczący roli kobiet w polityce, w tym w samorządzie. Studenci zaczęli sprawdzać statystyki, a one są jednomyślne. Kobiet w polityce jest niewiele. Tymczasem nie oznacza to, że nie działają. Jest przeciwnie.

W jednym z artykułów autorstwa Marcela Wandasa czytamy, iż (o czym mowa już w tytule) NGO jest kobietą. Autor, przywołuje badania Stowarzyszenia Klon-Jawor, które wskazują, iż  prawie 60%  zespołu typowej organizacji pozarządowej stanowią kobiety. Ich liczba jest największa w organizacjach zajmujących się ochroną zdrowia i pomocą społeczną. Udział kobiet w działalności tych organizacji nie oznacza jednak znaczącego ich udziału we władzach.

I tu powstaje pytanie o to, dlaczego tak jest. I czy to jest w ogóle jakikolwiek problem. I kolejne pytanie: czy powinno się rozpatrywać kwestie związane z uczestnictwem w życiu społeczno-politycznym przez pryzmat płci. W dość powszechnym przekonaniu rola kobiety sprowadza się do prac domowych i wychowania dzieci, a nie do pracy zawodowej. Ta jest przeznaczona dla mężczyzn. Taki stereotyp utrwalił się przez pokolenia. W kontekście tego stereotypu powstał feminizm. Jest on rozumiany i oceniany w rożny sposób. I chociaż rodzi się aktualnie trend wskazujący na dyskryminację mężczyzn, a nie kobiet, to trudno nie dostrzec tego, co nas wciąż jednak dotyczy. Dla przykładu, jeżeli kobieta, piastując jakiś urząd, w swojej publicznej wypowiedzi podniesie głos, to jest to traktowane jako wyraz braku równowagi emocjonalnej; w tym samym przypadku mężczyzna uchodzi za stanowczego. Ten sam mechanizm funkcjonuje w przypadku oceny wizerunku polityka. Kobieta, polityk oceniana jest przez pryzmat makijażu, ubrania, fryzury i figury, a nie przede wszystkim przez pryzmat jej merytorycznych kompetencji.

Bielsko-Biała to nowoczesne miasto; jak zatem przedstawia się tu status kobiet w samorządzie? Patrząc wstecz warto wspomnieć o kilku wydarzeniach, które miały związek z udziałem w nich kobiet:

• działalność radnej Józefy Bełtowskiej, której nazwisko odnalazł historyk Jacek Kachel w dokumentach Rady Miejskiej w Białej z lat 1934-38.
• wybór radnej Grażyny Nalepy z Komitetu Obywatelskiego (1990-1994) w skład Zarządu.
• wybór w 2018 roku radnej Agnieszki Gorgoń-Komor na Wiceprzewodniczącą Rady. W sytuacji, kiedy wspomniana radna została Senatorem RP, jej miejsce zajęła również kobieta, Dorota Piegzik-Izydorczyk.

I trochę liczb dotyczących składu Rad Miejskich w naszym mieście na przestrzeni lat:

W pierwszej kadencji Rady Miejskiej w latach 1990-94 na 45 radnych było 7 kobiet. W latach 1994-98 na 45 radnych było ich 8. W latach 1998-2002 na 45 radnych było 6. W kadencji 2002-2006 na 25 radnych były 2 kobiety. W piątej kadencji (2006-2010) na 25 radnych nie wybrano ani jednej. Dopiero w 2009 roku mandat objęła - po rezygnacji radnego Janusza Okrzesika - Jolanta Duhl. Była zatem jedyną kobietą na 25 radnych. W latach 2010-2014 na 25 mandatów 5 należało już do kobiet. W kolejnej kadencji na 25 radnych było ich 9. Aktualnie w Radzie Miejskiej zasiada 5 kobiet.

W Księdze Zasłużonych dla Bielska-Białej na 39 nazwisk znajduje się tylko 7 kobiet. Wśród nich są: Maria Koterbska, Gertruda Drobniewicz, Matka Janina Wizor, Natalia Kot-Wala, Joanna Kwiatkowska, dr Anna Byrczek i Szarlota Binda. Wśród Honorowych Obywateli Miasta Bielska-Białej na 14 nazwisk 3 to nazwiska kobiet. Warto tu także wspomnieć, że na przestrzeni ostatnich 30-tu lat dwukrotnie funkcję Skarbnika Miasta piastowały kobiety. W latach 1991-92 była to Janina Boczkowska a w latach 1993-2018 była to Anna Łakomska. Z kolei w latach 2001-2002 funkcję Sekretarza Miasta pełniła Izabela Kania.

I to by było na tyle. Mało nas w samorządzie, dużo nas w działaniu. Czas to zmienić. Może kolejne wybory pokażą siłę i moc kobiet. Może to nie tylko ngo są kobietami, ale samorządy nimi będą. 

Małgorzata Zarębska - radna Niezależnych.BB