Odnaleziono szczątki żołnierzy ze zgrupowania Henryka Flamego ps."Bartek", legendarnego oddziału antykomunistycznego podziemia w Beskidach. Mogiły zamordowanych przez UB żołnierzy odkryto w lasach pod Starym Grodkowem na Opolszczyźnie. Partyzanci zostali zwabieni w to miejsce przez komunistyczną bezpiekę już po złożeniu broni. W mogiłach może spoczywać około 40-50 żołnierzy Bartka. Wcześniej w 2013 roku szczątki żołnierzy kapitana Flamego odnaleziono we wsi Barut.

IPN zamierza szukać również szczątków żołnierzy wyklętych na terenie miasta Bielska-Białej i Cieszyna, groby przypuszczalnie mogą znajdować się w okolicach budynków będących w przeszłości siedzibami Urzędów Bezpieczeństwa Publicznego. Zespół IPN pod kierownictwem prof. Krzysztofa Szwagrzyka posiada informację, że w pobliżu budynku przychodni lekarskiej na ulicy Krasińskiego mogą znajdować się szczątki sierżanta Edwarda Michalika ps. Kanar, którego ubekom wydała własna narzeczona. Żołnierz został ranny w czasie obławy na terenie posesji domu narzeczonej w Zabrzegu, dobity przez funkcjonariusza Urzędu Bezpieczeństwa zakopany na śmietnisku, które znajdowało się na zapleczu budynku UBP. W rejonie budynku może również znajdować się mogiła innego "wyklętego" Karola Czornego. IPN zbada również informację o możliwych mogiłach partyzantów na terenie obecnego Szpitala Pediatrycznego w Bielsku-Białej. Dotychczas takie badania na terenie miasta nie były prowadzone.

Zgrupowanie pilota kapitana Henryka Flame ps. Bartek działało na terenie Beskidów, najpierw walcząc z niemieckim okupantem a od 1945 do 1947 roku, jako oddział antykomunistycznego podziemia. Najgłośniejszym sukcesem żołnierzy Flamego było zajęcie 3 maja 1946 roku miasta Wisła, w którym Bartek przeprowadził na oczach sterroryzowanych komunistów, dwugodzinną defiladę w pełni umundurowanych i uzbrojonych żołnierzy NSZ. We wrześniu 1946 roku, w wyniku ubeckiej prowokacji, co najmniej 167 żołnierzy zgrupowania „Bartka” zostało wywiezionych na teren dzisiejszego województwa opolskiego i zamordowanych. Sam dowódca kapitan Henryk Flame, już po rozwiązaniu oddziału oraz ogłoszonej amnestii i ujawnieniu, został w 1947 roku skrytobójczo zamordowany w Zabrzegu przez miejscowego milicjanta Rudolfa Dadaka, który nigdy nie został ukarany za to morderstwo.