Powiat Cieszyński po raz kolejny przyznał Nagrody w dziedzinie kultury im. ks. Leopolda Jana Szersznika. Uroczyść uhonorowania laureatów odbyła się w w sali koncertowej Państwowej Szkoły Muzycznej im. Ignacego Paderewskiego w Cieszynie. 

W bieżącym roku Nagrodę im. ks. Leopolda Jana Szersznika otrzymali: w kategorii twórczości artystycznej – pochodzący z Harbutowic grafik, projektant wielu znanych polskich znaków firmowych – Karol Śliwka, w kategorii upowszechniania kultury – działająca od ponad 60 lat Scena Polska Teatru w Czeskim Cieszynie - nagrodę odebrał jej dyrektor Karol Suszka, a w kategorii ochrony dziedzictwa kulturowego konserwator dzieł sztuki z Istebnej Barbara Wałach, która niestety odeszła od nas w ubiegłym miesiącu. Jej pamięć uczczono minutą ciszy, a w jej imieniu wyróżnienie odebrała siostrzenica Katarzyna Szandar-Jagosz, która jest także sekretarzem Stowarzyszenia im. Jana Wałacha w Istebnej. Laudacje o wyróżnionych odczytał Starosta Cieszyński Janusz Król. Gratulacje nagrodzonym złożył także Przewodniczący Rady Powiatu Cieszyńskiego Ludwik Kuboszek. Całą uroczystość uświetniły występy uczniów Szkoły Muzycznej oraz Zespołu The ThreeX.

Pomysł ustanowienia Nagrody Powiatu Cieszyńskiego w dziedzinie Kultury pojawił się krótko po reaktywowaniu powiatów w Polsce w 1999 r. Ostatecznie na wniosek Komisji Kultury, Sportu i Promocji Rady Powiatu Cieszyńskiego i staraniem Wydziału Kultury Starostwa Powiatowego w Cieszynie, w 2002 r. Powiat Cieszyński po raz pierwszy przyznał nagrodę w dziedzinie kultury. W styczniu 2008 roku uchwałą Rady Powiatu, po licznych konsultacjach, nadano jej imię postaci o sztandarowym znaczeniu dla dorobku kultury Śląska Cieszyńskiego – to jest imię ks. Leopolda Jana Szersznika. Od 2011 r. widocznym znakiem uhonorowania stała się statuetka symbolicznie przedstawiająca ks. Szersznika i jego dzieło, zaprojektowana i wykonana przez rzeźbiarkę i medalierkę z Cieszyna p. Urszulę Górnicką-Hermę. Nagrodę przyznaje się od początku w trzech kategoriach: tworzenia, upowszechniania i ochrony kultury.

CHARAKTERYSTYKA LAUREATÓW
NAGRODY IM. KS. LEOPOLDA JANA SZERSZNIKA W 2015 R.

I. Kategoria twórczości artystycznej

Karol Śliwka – grafik, projektant funkcjonujących w powszechnej świadomości ogólnopolskich znaków graficznych. Absolwent Warszawskiej A.S.P. Mieszkający i pracujący w Warszawie, ale pochodzący z Harbutowic twórca takich znaków graficznych, jak m.in.: orzeł w podręczniku Wydawnictw Szkolnych i Pedagogicznych, znaku Ministerstwa Łączności, znaku „Smyk” warszawskiego domu towarowego, rozkwitającego kwiatu na kremach marki „Uroda”, falującego znaku na flakonach wody kolońskiej „Wars”, a zwłaszcza najbardziej chyba znanego ze wszystkich – słynnego znaku „skarbonki” Banku PKO BP. Ogółem zaprojektował prawie czterysta znaków graficznych, nagradzanych, wdrażanych i funkcjonujących przez długie lata w wizualnej świadomości zbiorowej Polaków.
O ile jednak same projekty są powszechnie rozpoznawalne, to ich autor pozostaje prawie nieznany. Choć Karol Śliwka ma wszechstronne wykształcenie plastyczne w dziedzinie grafiki użytkowej jest właściwie samoukiem. W latach 50-tych skończył Wieczorową Szkołę Malarstwa, Rzeźby i Grafiki w Bielsku – Białej, w tym czasie zdobywając też pierwsze doświadczenia graficzne dzięki pracy zarobkowej w drukarni. Następnie ukończył Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych z tytułem rzeźbiarza-kamieniarza. Wreszcie kolejnym etapem jego edukacji była wymarzona warszawska ASP – jednak znów nie grafika, ale malarstwo pod kierunkiem polskiego kolorysty prof. Eugeniusza Eibischa. Równolegle jednak stale interesował się grafiką. W swoim czasie Karol Śliwka wygrywał większość konkursów na znaki firmowe, logotypy i herby. Znaki graficzne autorstwa Jerzego Śliwki łączy prostota, funkcjonalność, czytelność, uniwersalna wymowa, świetna kompozycja i staranny rysunek. Projektował także znaczki pocztowe. W ostatnich latach daje się zauważyć zainteresowanie, a nawet pewne zafascynowanie jego znakami graficznymi ze strony młodych projektantów oraz powrót do ich stylistyki. Dowodzi to jakości plastycznej znaków graficznych K. Śliwki, które oparły się próbie czasu, a co wydaje się być jednym z najlepszych testów dla wszelkiej twórczości człowieka.

II. Kategoria upowszechniania kultury

Scena Polska Teatru w Czeskim Cieszynie  jest jedynym w pełni zawodowym teatrem polskim działającym poza granicami Kraju, a w pełni finansowanym przez organy państwa, na terenie którego działa, czyli Urząd Wojewódzki w Ostrawie.
Swoją działalność Scena Polska zainaugurowała 14 października 1951 roku premierą sztuki Aleksandra Maliszewskiego Wczoraj i przedwczoraj w reżyserii Władysława Delonga i scenografii Władysława Cejnara. W swoich początkach Scena Polska bazowała na aktorach wywodzących się z licznych miejscowych amatorskich zespołów teatralnych, którzy niejednokrotnie porzucali swoje dotychczasowe, bardziej intratne zawody, dla niepewnej doli aktorów nowej sceny.
W ciągu 62 sezonów Scena Polska wystawiła 434 premiery, które obejrzało około 3.000.000 widzów. Zespół aktorski liczy obecnie 16 osób, wystawia 6 premier w sezonie, dając około 150 przedstawień. Poza stałą siedzibą w Czeskim Cieszynie gra w 6 miejscowościach na objeździe, a gościnnie w kilkunastu miejscowościach w Polsce oraz w Czechach. Występowała również na Słowacji, na Litwie i Ukrainie, w Austrii.
Z dotychczasowych 434 premier 165 spektakli było autorów polskich, a 56 czeskich i słowackich. Scena Polska ma w swoim dorobku także sztuki pisarzy wywodzących się ze Śląska Cieszyńskiego, takich jak Paweł Kubisz, Zofia Kossak-Szczucka, Gustaw Morcinek, Wiesław Adam Berger, Renata Putzlacher. W swej ponad 60-letniej historii Scena Polska wprowadziła także do repertuaru 38 prapremier.
Scena Polska od początku swojego istnienia realizuje i udoskonala formułę teatru popularnego przeznaczonego dla szerokiej widowni. Swojego widza musi nieustannie zdobywać jako widza teatralnego w ogóle, i jako widza polskiej sceny i polskiego repertuaru w szczególności. Scena Polska poza swoją stałą działalnością spełnia jeszcze zadania wychowawcze, patriotyczne i ze względu na coraz rzadszą obecność żywego polskiego języka na Zaolziu jest jedną z nielicznych placówek, umożliwiającą kontakt z polskim językiem literackim i żywym polskim słowem w ogóle.

III. Kategoria ochrony dziedzictwa kulturowego

Barbara Wałach – konserwator dzieł sztuki, mieszkająca i pracująca w Istebnej. Zawodowo głównie poświęcała się zachowaniu dorobku twórczego swego ojca – Jana Wałacha, poddając zabiegom konserwatorskim i dokumentując jego grafiki (wraz z matrycami), rysunki, obrazy, malowidła i rzeźby. Pracowała zaś nad tym w jego dawnej, własnej pracowni w Istebnej –Andziołówce. W ostatnich latach wraz z kilkoma mieszkańcami Istebnej założyła służące tej działalności Stowarzyszenie im. artysty Jana Wałacha w Istebnej.