Reklama

Zapomniany żołnierz z Żywca. Podpułkownik Czesław Śleziak

15/08/2023 12:12

Kiedy zadzwoniliśmy do Informacji Turystycznej w Żywcu nie umiano nam odpowiedzieć gdzie znajduje się jego grób, w zasadzie nie wiedziano kim jest. W jego rodzinnym mieście nie ma żadnej tablicy upamiętniającej tego żołnierza odznaczonego najwyższym polskim odznaczeniem bojowym jakim jest Virtuti Militari, trzykrotnie Krzyżem Walecznych a także Srebrną Gwiazdą Stanów Zjednoczonych przyznawaną żołnierzom za odwagę w obliczu nieprzyjaciela. Przypomnijmy postać podpułkownika Czesława Śleziaka, pochodzącego z Żywca zastępcy dowódcy 5 Kresowej Dywizji Piechoty, który poprowadził swoich żołnierzy do boju w bitwach o Narwik, Monte Cassino, Anconę i Bolonię.

Czesław Śleziak urodził się w Żywcu 15 lipca 1906 roku, tutaj spędził dzieciństwo, ukończył gimnazjum, a w 1927 roku Seminarium Nauczycielskie w niedalekiej Białej Krakowskiej. W 1927 roku został powołany do wojska, gdzie ukończył Szkołę Podchorążych i służył jako podporucznik w 11 pułku piechoty w Tarnowskich Górach. Walczył w wojnie obronnej Polski we wrześniu 1939 roku, podczas której został ciężko ranny. Udało mu się uniknąć niewoli, i kiedy tylko wyleczył rany przedostał się do Polskich Sił Zbrojnych w Francji, gdzie został wcielony do Brygady Strzelców Podhalańskich, z którą walczył w bitwie o Narwik na terenie Norwegii.

Po upadku Francji ponownie uniknął niewoli i przedostał się do Wielkiej Brytanii. W 1942 roku został oddelegowany do Iranu aby pomagać w szkoleniu i formowaniu 2 Korpusu Polskiego gen. Andersa. Tam otrzymał stanowisko dowódcy dywizjonu dział samobieżnych 2 Brygady Pancernej w składzie 5 Kresowej Dywizji Piechoty.
Prowadził swoich żołnierzy w bitwach o Monte Cassino, o Anconę, sforsował z nimi Linię Gotów. Swój szlak bojowy zakończył w stopniu podpułkownika zdobyciem włoskiej Bolonii w kwietniu 1945 roku.

Po wojnie pozostał na emigracji w Szwajcarii, gdzie skończył szkołę hotelarską, jednak często przebywał również w Polsce, gdzie m.in. leczył się w sanatorium w Krynicy. Pułkownik zmarł w 1972 roku w czasie pobytu w katowickiej klinice. Został pochowany w rodzinnym grobie na Cmentarzu Przemienienia Pańskiego w Żywcu.

Foto: Zakład Pogrzebowy Lete

Reklama

Komentarze opinie

Podziel się swoją opinią

Twoje zdanie jest ważne jednak nie może ranić innych osób lub grup.


Reklama
Reklama
Wróć do