Zmarł pastor Michał Hydzik z Bielska-Białej

Dnia 13 kwietnia 2017 roku odszedł Prezbiter Michał Hydzik.

Uroczystości żałobne Ś.P. Michała Hydzika odbędą się we wtorek 18 kwietnia 2017.

O godzinie 13.00 odbędzie się nabożeństwo w siedzibie Zboru „Filadelfia” w Bielsku Białej przy ul. Lotniczej 19. Po nabożeństwie dalsze uroczystości pogrzebowe przeniosą się do Skoczowa na cmentarz, gdzie ciało Ś.P.  Michała Hydzika złożone zostanie w grobowcu rodzinnym.

Siostra Tatiana wraz z rodziną proszą, by zamiast kwiatów złożyć ofiarę na służbę ewangelizacyjną Kościoła Zielonoświątkowego – będzie ku temu sposobność podczas nabożeństwa.
 

Sylwetka Michała Hydzika

Michał Hydzik urodził się dnia 2 stycznia 1944 roku w Brzeżawie, w powiecie przemyskim. Ród Hydzików wywodził się z Sanoka. Pradziadek  M. Hydzika  tuż po I wojnie światowej objął w dworze szlacheckim w Brzeżawie posadę agronoma, dokąd przeprowadził się wraz z rodziną. Wkrótce w tej miejscowości rozpoczęło się przebudzenie zielonoświątkowe, które ogarnęło także i tę rodzinę. Ojciec stał się jednym z kaznodziejów w tamtejszym zborze Kościoła Chrześcijan Wiary Ewangelicznej. W trudnym okresie zawirowań powojennych, w 1946 roku, stracił ojca – został on zamordowany, podobnie  jak  wielu  innych  członków  tamtejszego  zboru.  Wychowywał się wraz z młodszym bratem w domu dziecka. Po ukończeniu technikum w Przemyślu powrócił do rodzinnej Brzeżawy i podjął pracę jako nauczyciel. Na jednym z zielonoświątkowych nabożeństw ewangelizacyjnych w listopadzie 1963 roku nawrócił się. Kazanie podczas tego nabożeństwa wygłaszał Kazimierz Sosulski. Hydzik od razu rozpoczął służbę kaznodziejską w  tamtejszym  zborze. 

Wiosną  roku  1964  przeżył  chrzest  Duchem  Świętym, a latem tego samego roku został ochrzczony w wodzie przez prezb. Władysława Sosulskiego. Jako nauczyciel i jednocześnie człowiek praktykujący swoją wiarę został wyrzucony z pracy, a powodem były fałszywe oskarżenia ideologiczne. Zachęcony przez  przyjaciół,  rozpoczął studia w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Chylicach, ale bardzo skomplikowana sytuacja rodzinna  nie  pozwoliła  mu  na  ukończenie  studiów.  Musiał  podjąć  pracę i opiekować się swoją matką. W międzyczasie na kursie młodzieżowym zapoznał się z Tatianą Ilczuk z Bielska-Białej. W roku 1966 pobrali się i zamieszkali w Bielsku-Białej. Z ich związku urodziło się troje dzieci: Małgorzata, Dorota i Daniel. Pomimo pracy zawodowej,  razem z żoną poświęcali się służbie w Zborze w Wapienicy. Michał Hydzik początkowo służył zborowi jako  nauczyciel w szkółce niedzielnej, później jako lider młodzieżowy, a także jako kaznodzieja zboru. Wkrótce został także wybrany przez Zbór do grona Rady Starszych, a potem do Rady Okręgu Ugrupowania Stanowczych Chrześcijan w Zjednoczonym Kościele Ewangelicznym.

  W roku 1977 oddelegowano go do służby kaznodziejskiej, a następnie pastorskiej w zborze w Ustroniu. W roku 1978 został ordynowany przez prezbiterów Konstantego Sacewicza i Jana Guńkę  na prezbitera.  W ciągu dziesięciu lat usługiwania temu zborowi przeżył wraz z nim duchowe przebudzenie. Stało się tak w wyniku wprowadzenia regularnych comiesięcznych nabożeństw uzdrowieńczych, na które uczęszczało wiele osób z całej Polski. W wyniku tych nabożeństw, zbór w krótkim czasie powiększył się z 35 do ponad 200 osób. Wybudowano w tym okresie największy wówczas w Polsce dom modlitwy z salą nabożeństw na 600 osób oraz obszernym zapleczem kuchenno-hotelowym. W tym także czasie, każdego lata, organizował tzw. kursy młodzieżowe w Wiśle, Głębieczku, Koszalinie i Przemyślu. Na kursach obowiązywała niepisana zasada: nikt nie może wyjechać nienawrócony i bez chrztu Duchem Świętym.  Wielu z „kursantów” uczestniczących w tamtych przeżyciach pełni dziś odpowiedzialne stanowiska, zarówno w  Kościele  Zielonoświątkowym jak  i innych  kościołach.  W roku 1987  został  powołany na urząd prezbitera okręgu śląsko – cieszyńskiego w ówczesnym Zjednoczonym Kościele Ewangelicznym.



W 1986 roku na posiedzeniu Naczelnej Rady Kościoła złożył wniosek o usamodzielnienie ugrupowań  wchodzących w jego skład. Wniosek został przyjęty, a dwa ugrupowania zielonoświątkowe, tzn.: Kościół Chrześcijan Wiary Ewangelicznej i Stanowczy Chrześcijanie postanowiły utworzyć Kościół Zielonoświątkowy.

Na pierwszym Synodzie KZ w dniu 22.05.1987 r. prezb. Michał Hydzik został wybrany na Prezbitera Naczelnego. Jego służba na stanowisku Prezbitera Naczelnego zaowocowała dynamicznym rozwojem Kościoła Zielonoświątkowego w  Polsce. Razem ze swoimi współpracownikami doprowadził do rejestracji KZ w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, a następnie, w roku 1997, do uchwalenia Ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Zielonoświątkowego. Urząd Prezbitera Naczelnego Kościoła Zielonoświątkowego pełnił przez okres 13 lat aż do rezygnacji z dalszego kandydowania w roku 2000. W dalszym ciągu angażował się jednak w pracę Naczelnej Rady Kościoła, był także zaangażowany w pracę w lokalnych zborach. Od  grudnia  roku 2000 do roku 2008 był pastorem Zboru „Filadelfia” w Bielsku-Białej. W tym okresie pracował nad konsolidacją tego zboru oraz zainicjował wznowienie zaniechanej przez okres 8 lat budowy. W międzyczasie, w roku 2005, Naczelna Rada Kościoła Zielonoświątkowego powierzyła mu ponownie urząd pastora w Zborze „Betel” w Ustroniu. Przez 3 lata pełnił równolegle urząd pastora w Bielsku-Białej i Ustroniu. Po przygotowaniu liderów i konsolidacji Zboru „Filadelfia” w Bielsku-Białej, ustąpił w grudniu 2008 roku ze stanowiska pastora, pozostając nadal pastorem Zboru „Betel” w Ustroniu aż do roku 2014.

Głównym elementem jego posługi była ewangelizacja. Z tej racji dane mu było usługiwać w wielu miejscach Polski i świata. Usługiwał między innymi na Europejskiej Konferencji Zielonoświątkowej wspólnie ze światowej sławy ewangelistą Reinhardem Bonnke oraz na Światowej Konferencji Zielonoświątkowej. Usługiwał w zborach Johna Osteena w Houston w Teksasie oraz w zborze Davida Wilkersona w Nowym Jorku. Dla zielonoświątkowców polskich pozostawał wielkim autorytetem,  ciesząc  się  szacunkiem  i  uznaniem  za  osiągnięte  sukcesy w służbie. Hydzik jest autorem wielu artykułów, publikowanych głównie w miesięczniku „Chrześcijanin”. Napisał także 4 książki wydane przez Chrześcijańską Misję Kobiet.

Przywództwo Kościoła Zielonoświątkowego w osobie Michała Hydzika charakteryzowało się kilkoma cechami. Po pierwsze, był postrzegany  przez  duchownych  KZ  jako  typ  charyzmatycznego  przywódcy w dość szerokim tego słowa znaczeniu. Był odważnym wizjonerem, który potrafił dać impuls do reorganizacji Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego, by następnie w sposób nieskrępowany zająć  się budowaniem wyłącznie środowiska zielonoświątkowego. Jeszcze jako pastor w Ustroniu dał się poznać jako osoba otwarta na przeżycia zielonoświątkowe oraz na praktyczne używanie charyzmatów Ducha Świętego w codziennym życiu Kościoła. Przyniosło mu to bardzo duży autorytet.

Po drugie, dobór pełnych entuzjazmu współpracowników pozwolił doprowadzić do powstania silnego, prężnie działającego Kościoła. Trzeba pamiętać, że w najdrobniejszych szczegółach Kościół  był  tworzony  od  podstaw.  Wszystkie regulacje prawne, zewnętrzne i wewnętrzne, były tworzone od opcji zerowej. Powstały nowe agendy i służby, by Kościół mógł usługiwać społeczeństwu w jak najszerszym zakresie potrzeb; zorganizowano biura, zbudowano schemat wzajemnych relacji służbowych w ramach zborów, okręgów i całego Kościoła; zatroszczono się o finansowanie projektów  kościelnych. 

Po  trzecie,  Michał  Hydzik – z natury ewangelista – działalność ewangelizacyjno-misyjną stawiał zawsze na pierwszym miejscu. Stąd wzięły się pomysły, których celem było zakładanie zborów. Sztandarowym projektem stała się Misja Namiotowa. Dotarła ona do wszystkich regionów Polski i przysłużyła się do powstania nowych zborów. Także inne inicjatywy czy oddziaływania skupiały się wokół potrzeby powołania jak największej ilości zborów. Trzeba przyznać, że Prezbiter Hydzik osiągnął w tej dziedzinie znaczący sukces. Pierwsza kadencja (1988-1992) to  powstanie 57 nowych zborów, druga (1992-1996) 31 zborów i wreszcie trzecia (1996-2000) – 18 zborów. Pod kierownictwem Michała Hydzika powstało łącznie 106 nowych zborów. Jak na warunki polskie, wynik jest imponujący.

Po czwarte, konsekwentne starania o uzyskanie ustawowego uregulowania sytuacji prawnej Kościoła, mimo bardzo znacznych oporów w rządzie i parlamencie, w końcu doprowadziły do uchwalenia korzystnej Ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Zielonoświątkowego.