Ruch to ważny element wpływający nie tylko na zdrowie ale decydujący także o jakości naszego życia. Jest szczególnie ważny w tak zwanym srebrnym, senioralnym wieku. Jednym  z narzędzi sprzyjających ruchowi jest rower. Bielscy Seniorzy nie tylko chodzą na kijki czy po górach; spora ich grupa uprawia czynnie turystykę rowerową.  

Blisko i coraz dalej
Zaczęło się od hasła rzuconego  na początku 2016 roku przez jedną z uczestniczek Akademii Seniora – Jak będą wycieczki rowerowe to ja będę jeździła. Jeszcze w kwietniu zawiązała się sześcioosobowa grupa miłośników wycieczek rowerowych. Pierwsze wypady to najbliższa okolica: Rudzica, Międzyrzecze, Szczyrk. Gdy zaliczyli wszystkie okoliczne trasy przyszedł czas na coraz dalsze eskapady. By zwiedzić Rudy Raciborskie i okolice zapakowali rowery na samochody i pojechali. Jedna z ciekawszych wypraw to wyjazd pociągiem do Katowic a stamtąd z powrotem do Bielska-Białej na rowerach. Część grupy zdołała dojechać do Tychów, inni do Kobióra i Pszczyny, garstka wróciła na rowerach do Bielska-Białej. Innym znów razem zapakowali rowery do pociągu jadącego do Zwardonia i wysiedli w Rajczy, skąd ścieżka rowerowa zaprowadziła ich do Węgierskiej Górki gdzie czekała na nich Węgierska Rundka. Do Bielska-Biała wracali lokalnymi bocznymi drogami (mały ruch samochodowy) przez Przybędzę, Radziechowy, Twardorzeczkę i Godziszkę. Przy wsparciu kolei zaliczyli między innymi Wiślaną Trasę Rowerową (WTR)  z Czechowic-Dziedzic do Oświęcimia i z powrotem oraz Szlak Kościółków Drewnianych Ziemi Pszczyńskiej. 

Wspólnie z seniorami z Klubu Kolarskiego „Ondraszek” z Cieszyna, dzięki dofinansowaniu (w ramach małych grantów senioralnych „Śląskie dla Seniora”) z Urzędu Marszałkowskiego w ramach projektu „Rower – to ja lubię”, zorganizowali dziewięciodniowy obóz na terenie Podlasia. W trakcie 7 rowerowych dni  przejechali 347 kilometrów.  Piętnastoosobowa grupa pojechała pociągiem do Gdańska by pojeździć po Żuławach.

Mówili na niego Tata
Jeździł z nimi od początku aż do końca swoich dni (zmarł 4 lata temu w wieku 91 lat). Był prawdziwym pasjonatem ruchu i roweru. Jeździł na nim od dziecka, a pierwszy swój rower poskładał sobie sam. Pochodził z Tomaszowa Mazowieckiego, a w Bielsku-Białej „wylądował” po wojnie, gdzie do roku 1956 służył w jednostce artyleryjskiej na Leszczynach. Później przez wiele dziesięcioleci prowadził zakład zegarmistrzowski przy ul. 3 maja vis a vis NOT-u. Jeździł na rowerze elektrycznym i był kimś w rodzaju rowerowego guru. Wszystkie swoje wycieczki i rajdy rowerowe opisywał skrupulatnie, jak na zegarmistrza przystało, w swoim pamiętniku. Zawsze miły, życzliwy i pomocny był dla wszystkich. Był dżentelmenem rowerowym (gdy kogoś mijał mówił – „mijam z lewej”) i ich prawdziwym opiekunem – po prostu Tatą. Tak wspominają Stanisława Halskiego, towarzysza swoich rowerowych eskapad, członkowie grupy rowerowej.

Krzysztof Kozik

Materiał przygotowany przez Redakcję Kurier.BB.